Η στιγμη που με παρακεινησε να γραψω μετα από καιρο στο Blog είναι χαραγμενη από το πρωι στο μυαλο μου.
Zωντας με ενα νηπιο στο σπιτι μας και μαθαίνοντας μαζι του τα ορια μου αλλα και τα δικα του, τις δυνατότητες μου, τις δικες μας αλλα και τις δυνατότητες που είναι αποκλειστικά δικες του,μπορω να ομολογησω ότι η καθημερηνοτητα είναι μερικες φορες σαν διακοπες αλλα υπαρχουν και άλλες φορες που είναι σαν τρικυμια.
Ξεκινοντας την μερα μας , μερικες φορες χωρις ο μικρος να μου ζητησει την βοηθεια μου , ντυνόμαστε γρηγορα και ντυνω και αυτόν .Σημερα όμως όπως και τις προηγούμενες μερες μου ειπε ένα ακραδαντο << ΟΧΙ , μαμα εγω θα το κανω μονος μου κ εάν δεν μπορεσω θα σε φωνάξω>>
Εννοείται ότι χαρηκα που μονος του ,μεσα στα δικα του χρονικα περιθωρια απεκτησε το δικο του λιθαρακι στις σκαλες της αποφασιστικότητας , των οριων και της κατανοησης του ευατου του .
Πραγματικα μεσα από άλλες στιγμες τις καθημερινότητας βλεπω ότι προσπαθει,οτι τριβεται και ξερει να πια να πει εδώ και καιρο ποτε κουράζεται και ποτε δεν αντεχει,ποτε οι μπαταριες του τελειωνουν, αλλα και ποτε η μαμα και ο μπαμπας μπορουν να κανουν πισω και ποτε να ζητησει την βοηθεια τους.
Είναι μολις τριων .
Μπορει στην εφηβεια του να αλλαξει.
Μπορει να ζηταει βοηθεια για τα παντα ,να ζηταει να του διαικπερεωσω τις εργασιες του , και άλλες θποχρεωσεις.Μπορει σαν ενηλικας να ζηταει από εμενα από τον πατερα του από τον συντροφο του από τους φιλους τους να του ανοιξουν τον χαρτη να του πουν που να παει ,να του πουν πως δουλευει εκεινο πως δουλευει το άλλο, να του πουν τι να κανει….Ναι ακριβως να του πουν τι να κανει...Γιατι ο ιδιος καπου στον δρομο μαζι με εμας τους γονεις του εχασε και χασαμε τον δρομο της αυτονόμησης και της προσπαθειας της κατακτησης .
Το να ζητας βοηθεια δεν είναι κακο.Το να ζητας βοηθεια να πας στον προορισμο σου δεν είναι κακο .Το να ζητας βοηθεια για να πας στον προορισμο σου ενώ εχεις στην τσεπουλα σου χαρτη, GPS κατι κινητο κατι άλλο δειχνει….
Την προηγουμενη εβδομαδα στον χωρο εργασιας μου αυτό ηταν ένα μεγαλο θεμα προς συζητησης .Τι βοηθεια μπορει να προσφερει καποιος σε έναν ηλικιωμενο με ανοια η και χωρις ανοια .Θα μου πεις την επακρη οσο εκει που δεν παει.Θα σου απαντησω χαμογελαστη : Όχι, την επακρη αλλά την επαρκή.Δεν θα τον ταισω ενώ βλεπω ότι τρωει μονος του.Θα τον αφήσω να προσπαθήσει να σηκωθεί μονος και να είμαι διπλα του ώστε να τον στηρίξω αμεσα και όταν μου το ζητησει. Απλες και καθημερινες κινησεις που θα'' σωσουν '' την καθημερινοτητα του και θα παρατεινουν την κινητικοτητα του , την σκεψη του και ότι άλλο του εχει απομεινει.
Και παμε στον ενηλικα.Θα παραθεσω παρακατω μια προσωπικη εμπειρια με μια πολύ καλη φιλη .
Ακούγοντας τα προβλήματα της και θελωντας να είμαι διπλα της της ειπα ότι εάν χρειαστεί βοηθεια είμαι εδώ.Πολλες φορες ενώ ειχε GPS Και χαρτη ζηταγε να την μεταφερω ακριβως εξω από τον προορισμο της. Μεχρι που αποφασισα ότι μεχρι εδώ ηταν δεν μπορω άλλο.Περασαν μηνες και μεσω μιας αλλης κοινης μας γνωστης εμαθα ότι η κοινη μας γνωστη ειχε αναλαβει τον ρολο του σωτηρα.Συζητωντας το γεγονός με την φιλη μου μου ανεφερε ότι δεν μπορει πια να μου λεει τα προβλήματα της γιατι απλα δεν μπορω να την βοηθησω ,ουτε καν να την ακουσω κτλ.
Η απαντηση μου ηταν καπως αποστομωτικη για εκεινη καθως απαντησα ότι '' Δεν είμαι το δεκανικι σου και δεν είμαι επισης εσυ.Στην ζωη ηρθαμε για να μαθουμε .Η μαθηση ερχεται μεσα από προσπαθεια.''
Ναι εχω κατηγορηθεί αρκετες φορες ότι δεν εχω βοηθησει καποιον κοντινο μου.
Πως όμως θα ενιωθες ενώ εχεις προσπαθησει αρκετα ,να ερθει καποιος να σου δωσει το χερι του ;;
Οσες φορες το βιωσα ηταν λυτρωτικο ,γιατι ηξερα ότι δεν πηγαινε άλλο , ότι προσπαθησα ότι δεν μπορεσα και τοτε η βοηθεια του αλλου ηταν πραγματικη προσφορα και θα είμαι παντα ευγνωμων για εκεινους που μου την χαρησαν.
Picture 1: The Circular web page