Γεια σας και παλιιιιιι...Ξανα εμφανιστηκαμε και τα δυο μας!Πηγαμε τις διακοπες μας στην πατριδα και γυρισαμε!Περασαμε ομορφα και χαρηκαμε τις εξοδους,τους φιλους και τους συγγενεις μας που ειδαμε για πρωτη φορα.
Ο μικρουλης περασε νομιζω τελεια,δεν εχασε το προγραμμα του (κατι που δεν το περιμενα...) , δοκιμασε τα ομορφα φρεσκα φρουτα και λαχανικα της Ελλαδας και γυρισε πισω στην φθινοπωρινα ντυμενη Φινλανδια με κεφι και φωνη!
Πλεον 7 μηνων και ηδη απο τους 5 μιση μηνες ζωης ο μικρουλης προσπαθει με ολη του την δυναμη να ωθησει τον ευατο του προς τα μπρος κατι που πλεον γινεται καθε μερα ολο και πιο γρογορα.Ανακαλυπτει ξανα τον κοσμο με την συνοδεια της φωνουλας του.
Μαζι με ολα αυτα ερχονται κια οι φιλοι μας τα δοντια,καθε μερα κατεβαινουν ολο και πιο χαμηλα σπρωχνοντας με δυναμη.
Ενιωσα ευγνωμων αλλα συναμα στεναχώρια το διαστημα που εμεινα στην Ελλαδα...Θα εξηγησω γιατι παρακατω..
Θεωρω τις Ελληνιδες μαναδες ηρωιδες (ολες ειμαστε :-) αλλα οι Ελληνιδες αξιζουν ενα μπράβο )
Η μετακινηση με το καροτσι ειναι ο λογος.Εδω που ζω ειναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ να μπει μια μαμα με το καροτσι της στο λεωφορειο,υπαρχουν και ειδικες θεσεις,στις οποιες χωρανε 2 εως και 4 καροτσια μεσαιου μεγεθους.
Στην Ελλαδα η μαμα μπορει να μπει με το καροτσι στο λεωφορειο ΑΛΛΑ κλειστο συμφωνα με την οδηγια του ΟΟΣΑ.Και αναρωτιεμαι ΚΛΕΙΣΤΟ;;;;!!!!για ποιον λογο;
Ενα αλλο προβλημα που επισης αντιμετωπησα στην Ελλαδα ειναι η μετακινηση στο πεζοδρομιο κατι που περιμενα αλλωστε καθως και οι απλοι πεζοι αντιμετωπιζουν προβληματα εδω η μαμα με το καροτσι δεν θα αντιμετωπιζε; Απο την αλλη θαυμασα την ευγενεια των περαστικων οσον αφορα την μετακινηση στα πεζοδρομια.Γεγονος που εδω δεν βρισκεις.Περιπου 5 μερες απο την επιστροφη μου μιας και ειχε μια ομορφη φθινοπωρινη μερα αποφασισα να επισκεφθω ενα τοπικο αξιοθεατο τηε πολης που διαμενω.Στο ισογειο στεγαζεται ενα μικρο cafe.Σιγουρα θα καθομουν εξω ,αλλα επρεπε να ανεβασω το καροτσι 3-4 σκαλια,κατι που ηταν πραγματικα δυσκολο να το κανω μονη μου.Στο αντικρυ τραπεζι καθοταν δυο μαμαδες με μωρακια στην ηλικια του δικου μου.Προσπαθουσα επι 5 συνεχομενα λπετα να ανεβασω το καροτσι με ρισκο να το σπασω,και ομως καμια τους δεν ηρθε να με βοηθησει...Νομιζω ενας Ελληνας/νιδα θα το εκανε,θα με βοηθουσε ,οπως με βοηθησαν πολλες φορες στην Ελλαδα να ανεβω και το πιο μικρο σκαλακι.
Τις κοιταξα και απλα χαμογελασα ειρωνικα μαλλον..αλλα ουτε που το καταλαβαν.
Μπορει εδω να υπαρχουν ολα τα ''κομφορ'' αλλα λειπουν αλλα πραγματα....
Υ.Γ:Η ιστορια ειναι πραγματικη αλλα δεν πρεπει να κρινουμε εναν πληθυσμο απο ενα και μεμονομενο γεγονος.Ας απολαυσουμε τον ηλιο οσο ακομα τον εχουμε εδω.... :-)
Ο μικρουλης περασε νομιζω τελεια,δεν εχασε το προγραμμα του (κατι που δεν το περιμενα...) , δοκιμασε τα ομορφα φρεσκα φρουτα και λαχανικα της Ελλαδας και γυρισε πισω στην φθινοπωρινα ντυμενη Φινλανδια με κεφι και φωνη!
Πλεον 7 μηνων και ηδη απο τους 5 μιση μηνες ζωης ο μικρουλης προσπαθει με ολη του την δυναμη να ωθησει τον ευατο του προς τα μπρος κατι που πλεον γινεται καθε μερα ολο και πιο γρογορα.Ανακαλυπτει ξανα τον κοσμο με την συνοδεια της φωνουλας του.
Μαζι με ολα αυτα ερχονται κια οι φιλοι μας τα δοντια,καθε μερα κατεβαινουν ολο και πιο χαμηλα σπρωχνοντας με δυναμη.
Ενιωσα ευγνωμων αλλα συναμα στεναχώρια το διαστημα που εμεινα στην Ελλαδα...Θα εξηγησω γιατι παρακατω..
Θεωρω τις Ελληνιδες μαναδες ηρωιδες (ολες ειμαστε :-) αλλα οι Ελληνιδες αξιζουν ενα μπράβο )
Η μετακινηση με το καροτσι ειναι ο λογος.Εδω που ζω ειναι ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ να μπει μια μαμα με το καροτσι της στο λεωφορειο,υπαρχουν και ειδικες θεσεις,στις οποιες χωρανε 2 εως και 4 καροτσια μεσαιου μεγεθους.
 | |||||
| Eικονα 1 (Θεση για δυο καροτσια) |
Στην Ελλαδα η μαμα μπορει να μπει με το καροτσι στο λεωφορειο ΑΛΛΑ κλειστο συμφωνα με την οδηγια του ΟΟΣΑ.Και αναρωτιεμαι ΚΛΕΙΣΤΟ;;;;!!!!για ποιον λογο;
Ενα αλλο προβλημα που επισης αντιμετωπησα στην Ελλαδα ειναι η μετακινηση στο πεζοδρομιο κατι που περιμενα αλλωστε καθως και οι απλοι πεζοι αντιμετωπιζουν προβληματα εδω η μαμα με το καροτσι δεν θα αντιμετωπιζε; Απο την αλλη θαυμασα την ευγενεια των περαστικων οσον αφορα την μετακινηση στα πεζοδρομια.Γεγονος που εδω δεν βρισκεις.Περιπου 5 μερες απο την επιστροφη μου μιας και ειχε μια ομορφη φθινοπωρινη μερα αποφασισα να επισκεφθω ενα τοπικο αξιοθεατο τηε πολης που διαμενω.Στο ισογειο στεγαζεται ενα μικρο cafe.Σιγουρα θα καθομουν εξω ,αλλα επρεπε να ανεβασω το καροτσι 3-4 σκαλια,κατι που ηταν πραγματικα δυσκολο να το κανω μονη μου.Στο αντικρυ τραπεζι καθοταν δυο μαμαδες με μωρακια στην ηλικια του δικου μου.Προσπαθουσα επι 5 συνεχομενα λπετα να ανεβασω το καροτσι με ρισκο να το σπασω,και ομως καμια τους δεν ηρθε να με βοηθησει...Νομιζω ενας Ελληνας/νιδα θα το εκανε,θα με βοηθουσε ,οπως με βοηθησαν πολλες φορες στην Ελλαδα να ανεβω και το πιο μικρο σκαλακι.
Τις κοιταξα και απλα χαμογελασα ειρωνικα μαλλον..αλλα ουτε που το καταλαβαν.
Μπορει εδω να υπαρχουν ολα τα ''κομφορ'' αλλα λειπουν αλλα πραγματα....
Υ.Γ:Η ιστορια ειναι πραγματικη αλλα δεν πρεπει να κρινουμε εναν πληθυσμο απο ενα και μεμονομενο γεγονος.Ας απολαυσουμε τον ηλιο οσο ακομα τον εχουμε εδω.... :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου